روش کار سازهای بادی

بوسیله ی دمش هوا از طریق دهانه گیر ، نوازنده قادر به ارتعاش مناسب برای تولید صدا و نت می شود. برای این منظور عموما دو نوع ساختار بکار گرفته می شود. فلوت و زبانه.

دهانه گیر 

یکی از بخش های اصلی یک ساز بادی دهانه گیر یا mouthpeice آن می باشد که ارتباط بین ساز و دهان نوازنده را برقرار می کنند.دهانه گیر ها در سازهای تک زبانه ای (Single-Reed) مانند کلارینت و ساکسیفون ، دو زبانه (Double-Reeds) و فلوت های فیپل مورد استفاده قرار می گیرند.

زبانه یا قمیش 

زبانه در سازهای بادی قطعه ای است بصورت تیغه ای از جنس چوب گیاه قمیش ، بامبو ، نی یا امروزه اکثرا از جنس فلز می باشد که قابل کوک است.

تک زبانه ای (کلارینت و ساکسیفون)

سازهای بادی تک زبانه ای بوسیله ی توسط ارتعاشاتی که هنگام دمیده شدن در دهانه گیر ایجاد می شود ، تولید صدا می کنند. این زبانه بوسیله ی بستی فلزی نگه داشته می شود. زبانه ها بسیار حساس هستند و باید برای تولید نت صحیح دقت بیشتری داشت.

دو زبانه ای (فاگوت ، ابوا)

در این سازها برای زبانه ها از دو تیغه ی بهم بسته شده استفاده می شود. این زبانه ها صدایی تا اندازه تو دماغی ایجاد می کنند و ساخت ، نصب و نواختن آنها بسیار مشکل می باشد. بسیاری از نوازندگان حرفه ای دو زبانه ، تیغه های خودشان را می سازند. قسمت متراکم و تنگ ابتدایی دو زبانه ها این امکان را برای نوازندگان فراهم می سازند که با یک نفس مدت زمان بیشتری از آهنگ را بنوازند.

خانواده ی ساز های فلوت از طریق دمیده شدن در آنها تولید صدا می کنند ، هوای دمیده شده در چند بخش وارد ساختار لوله ای فلوت می شود و از طریق ارتعاشات مختلف تولید نت و صدا می کند. جایگاه و نوع دمیدن در فلوت ها می تواند متفاوت باشد.

فلوت Transverse یا Side-blown (پیکولو ، فیف و...)

این نوع فلوت ها زمانیکه نواخته می شوند بصورت افقی نگه داشته می شوند. نوازنده در سوراخ های دهانه ی آن بصورت عمودی می دمد .

تولید نت های مختلف 

کوتاه یا بلند سازی ستون هوای داخل ساز باعث تولید نت در رنج مختلف می شود. این امر بواسطه ی نگه داشتن سوراخ های تعبیه شده مشخصی روی ساز صورت می گیرد.( سوراخ ها می توانند با انگشت مسدود و بازگشایی شوند و یا می توانند با کلید های مخصوص باز و بسته شوند)